Cerpen Encep Abdullah
Rojali mêlipir-mêlipir mêtu sing kamar. Ning tangané nyêkêl kêrék lan lilin. Rumasê wêruh lamun ibuné bakal ngêmarahi. Rojali pintêr, ngajak adiné mêtu, si Rosyid.
“Gagi, mumpung ibuné lagi adus,” jéréh Rojali ning si Rosyid sêmbari narik tangané.
Sekaroné metu sing umah boncéngan nunggang pit. Kêluyuran gêlati wong raméan sing nyulêd bêlêdogan. Rojali ngêlogok kantong. Picisé akéh. Anê sékêt éwu.
“Kang, picis sing êndi?” jéréh Rosyid.
”Wis ajê akéh têtakon. Yuk, tuku bêlêdogan!” jéréh Rojali.
Rojali lan Rosyid borong bêlêdogan. Jênis apê baé dituku. Rumasê akéh picis. Rojali lan Rosyid pêpolah aduan bêlêdogan. Sulêd siji, sulêd maning. Untal-untalan. Aduan kêlawan bêbaturané.
Bêlêdogane Rojali orê sêngajê manjing jêro kêlambi Duloh. Si Duloh gêgidig sembari melayu-mêlayu. Duaaar! Bêlêdogan kêréké mêlêdog. Rojali lan Rosyid ngiprit balik. Pit ditinggal ning latar.
Bapané Rojali balik salat Mêgrib. Cêlingak-cêlinguk ngêdêlêng bocah rêraméan ning latar, bokan anê anaké sing mélu keluyuran. Bapané Rojali ngêdêlêng si Duloh ngêlépoh.
”Rojaliii ... Rojaliii ...,” jéréh Duloh nangis kêjêr sêmbari tangané nuding-nuding ning arahé Rojali kabur. Tapi bapané Rojali orê ngêdêlêng ulês anaké.
Balik ning umah, bapané Rojali cumê ngêdêlêng rabiné lagi salat.
“Kêlipén Bah, kayê wong kêtêlimbêng?” takon ibuné Rojali sewisé salat.
”Bocah-bocah salat Mêgrib orê?” jéréh bapané Rojali.
“Darani mélu Abah ning mêsjid.”
Rojali lan Rosyid ngêgêtêr-gêtêr ngêrungu obrolan Abah lan Emak ning kamar. Kêringêt ngêgotos ning pawon. Mêjogrog sekaroné ning pinggir pulkas.
”Wis orê salat, maén bêlêdogan maning. Êndi bocah kaên. Tak sunat pisan sekaroné!”
Rojali lan Rosyid nyangkin orê puguh. Nyangkin ngêringêt. Kotos. Baranganu, orê sengajê sikil Rosyid nyênggol lemari kacê.
”Ssst! Ajê beribin,” jéréh Rojali ning Rosyid.
***
”Assalamualaikuuum ...! Assalamualaikuuum ...! Kamaad anak irê kéh pêpolah. Lakê kêrunyané ning sing si Duloh. Masê gêgêré sampé abuh menyor mêngkénén!”
Ibuné Rojali ngêbuka lawang. Bapané nyusul ning buri.
“Wéntên napê Kang Komar mêgrib-mêgrib têriwuh iku!” jéréh ibuné Rojali.
“Anaké kuh, têlêngês. Dêlêng gah gigir anak kitê sampé mêngkénén. Jéréhé kênang bêlêdogan si Rojali. Pokoné orê têrimê kitané. Kudu tanggung jawab bocah ikê,” jéréh Duloh.
“Astagfirullah. Orê ning sêkolahan, orê ning perumahan. Padê baé polahé. Ning sêkolahan nyulêd bêlêdogan. Ning kéné padê baé,” jéréh Kamad.
”Wingi gah kitê lagi masak jêring, si Rojali nyulêd bêlêdogan ning kéncéng. Gusti Pêngéran. Lah, awur-awuran sêjagat!”
Kamad lan rabiné kêtêlimbêng. Ajê maning wong liyan, sêkaroné gah dadi korban anaké. Anaké sêkaroné lagi ngénté alon-alon sing hordéng sêmbari ngêgêtêr-gêtêr tangané.
”Wis pokoné ko ésuk marêk baé ning umah kitê. Kudu tanggung jawab. Saiki kitané arêp gawê Duloh berobat dipit,” jéréh Komar.
Pas manjing umah, Kamad ngêdêlêng sêkaro anaké. Arêp kabur malah kêcêkêl. Ibuné ngejéwér kuping Rojali.
”Apané kitê doang iku. Rosyid gah péluan!” jéréh Rojali orê gêlêm dihukum déwékan. Sekaroné dijéwér. Bêlêdêgon ning kantong Rojali dirampas bapané. Dipindahakên ning celanê déwéké ning kamar. Barang ngêlogok kantong, picisé ane sing ilang sékêt éwu.
”Bu, ngêmbil picis Abah orê?” takon Kamad.
“Lah êmbuh. Botên uning Bah,” jéréh rabiné Kamad.
Matê Kamad lan rabiné langsung mêlotot. Anaké ngêtungkul ngêrasê salah.
”Aih, Gusti Pêngéran! Abah lan Ibu orê élok ngêgéi contoh nyulêd bêlêdogan asal. Orê élok ngajari sirê-sirê nyolong picis. Oré élok ngajari bolos salat,” jéréh Kamad.
”Kitêmah orê salah, Bah. Kang Rojali sing maksê kitê kon ngêbaturi nyulêd bêlêdogan!” jéréh Rosyid.
”Wis, padê baé. Naséhat Abah iku gonah sirê segalê,” jéréh ibuné Rojali.
“Wong Abah lan Ibu ngêréwék baé ning umahé. Êndas kitané munyêr. Ruwêd. Makané nyulêd bêlêdogan baé sêkalian,” jawab Rojali.
“Rojali pernah janji ning Abah. Lamun nakal maning, janjiné bakal disunat. Sirané kuh wis gêdé. Wis kêlas limê SD. Orê isin tah durung sunat iku. Diajak sunati gati sing bêngén,” jéréh Kamad.
”Iyê Bah, Rojali ngaku salah. Ko ésuk jaluk ampurê ning Duloh. Tapi, ajê sunat dipit, durung wani,” jéréh Rojali.
”Garan gah ajê nakal kakangé!” Rosyid nyêlêtuk.
”Padê polahé. Sêkalian baé Rosyid disunat. Tanggung wis kêlas loro. Aje pepéluan kakang irê,” jéréh ibuné.
Rojali lan Rosyid padê-padê ngêtungkul. Matané saling ngêlirik. Matê Rojali ngêgéi kodê, endasé ngangguk. Lawang umah kêdêlêng ngêblak ambê. Ing dalêm kodê itungan têlu, Rojali lan Rosyid êmbil ancang-ancang. Sêkaroné ngêgas, mêlayu lêdêd.
2024
_______
Penulis
Encep Abdullah, penulis sing doyan mangan endog.
Kirim naskah
redaksingewiyak@gmail.com